

DE MAINS DE MAÎTRES
| 49
Lilian
DAUBISSE
De Lilian Daubisse lieft a schafft zu Lille a Frankräich.
Dem Lilian seng kuriéis Wierker beréieren eis duerch
hir Poesie an hir rätselhaft Schéinheet. Si invitéieren
eis an eng Dramwelt, si schécken eis op d’Rees an
op d’Sich nom Sënn. Wéi en Archeolog grueft dëse
spezielle Kënschtler d’Iwwerreschter vun e puer
wäitgeleeënen Zivilisatiounen aus, deenen hir
Glanzzäit laang eriwwer ass. Wat bleift, ass wat déi
Artefakten op eng staark Aart a Weis ervirruffen, wa
mir se contempléieren.
Aus eng Kartongsverpackung, engem ganz einfache
Material, dat sech ënnert sengen Hänn zum Material
fir Skulpture verwandelt, kréien Tapisen, Rüstungen
a Mosaike Formen, déi op eng richteg imaginär
Archeologie schléisse loossen. Hei dréckt sech
och e Widdersproch aus tëscht dem Material, der
industrieller Fabrikatioun fir eng Konsumgesellschaft
an der manueller Produktioun, déi Méint dauert; dat
alles spigelt eng handwierklech Aarbecht erëm an
engem ethnesche Brauch vu rituellen a spirituellen
Zwecker, dee fir rituell a spirituell Zwecker gebraucht
gëtt, déi ee sech nach virstelle misst.
Lilian Daubisse vit et travaille à Lille (France). Objets
de curiosité, les œuvres de Lilian nous émeuvent dans
leur poésie et leur beauté énigmatiques. Elles invitent
au rêve, au voyage et à la quête de sens. Comme
l’archéologue, cet artiste insolite exhume les vestiges
de quelques civilisations lointaines dont l’apogée est
depuis longtemps oubliée, seule subsiste la puissance
d’évocation des artéfacts offerts à notre contemplation.
A partir du carton d’emballage, matériau pauvre
devenant entre ses mains matière à sculpture,
prennent forme des tapis, armures et mosaïques qui
révèlent une véritable archéologie imaginaire. Ici
s’exprime aussi une contradiction entre le matériau, de
fabrication industrielle pour une société consumériste,
et la confection manuelle, pendant des mois, faisant
écho à un travail artisanal de costume ethnique à des
fins rituelles et spirituelles qui resteraient à imaginer.
Lilian Daubisse lives and works in Lille (France). Like
objects of curiosity, his pieces move us in their poetry
and enigmatic beauty. They invite to the dream, the
travel, the search for meaning. Like an archaeologist,
this unusual artist awakes the remains of some ancient
civilisations whose culmination has been long forgotten;
only subsists the evocation power of artefacts offered
to our contemplation.
From packaging cardboard, a poor materiel becoming
in his hands a substance to be sculpted, carpets,
armours and mosaics are revealing a real imaginary
archaeology. A contradiction arises between the
material, an industrial fabrication for our consuming
society, and the hands’ work, through months, as an
echo to the craftsmanship of an ethnical costume made
for ritual and spiritual ends to be imagined.